Ontstekingsprocessen in de prostaat zijn typisch voor volwassen mannen na 40 jaar. De pathologie wordt veroorzaakt door verschillende hormonale onevenwichtigheden, virussen of bacteriën, zwakke immuunafweer, urogenitale en seksueel overdraagbare aandoeningen en langdurige afwezigheid van seks. De behandeling veroorzaakt meestal geen problemen, omdat de farmaceutische markt veel moderne medicijnen aanbiedt die effectief omgaan met prostatitis. Alleen een gekwalificeerde uroloog moet beslissen welk geneesmiddel tegen prostatitis een bepaalde patiënt moet innemen.
Vormen van medicijnen die worden gebruikt voor prostatitis
Geneesmiddelen die worden voorgeschreven voor de behandeling van prostatitis zijn verkrijgbaar in de vorm van tabletten, zetpillen, instillaties, injecties of microklysma's. Tabletmedicijnen worden meestal weergegeven door antibiotica met een vrij breed werkingsspectrum, die worden voorgeschreven in gevallen waarin de veroorzaker van de pathologie nog niet is geïdentificeerd. Over het algemeen worden antibiotica vertegenwoordigd door drie groepen geneesmiddelen:
- Fluorochinolen.
- Penicillines.
- Tetracyclines.
Vaak worden bij de behandeling van prostatitis zetpillen gebruikt, die rectaal worden gebruikt (ze worden in de anus ingebracht). Dergelijke medicijnen verlichten effectief de pijn en hebben een antibacterieel effect. Injectieoplossingen hebben de grootste penetratie in lichaamsweefsels. Ze hebben een systemisch effect en hebben een stimulerend effect op het immuunsysteem en het vasculaire systeem.
Volgens deskundigen wordt maximale therapeutische effectiviteit bereikt met de rectale toedieningsmethode, daarom verdient het de voorkeur boven andere methoden voor de behandeling van prostatitis.
Vaak omvat de behandeling van prostatitis ook instillatieprocedures, waarbij het geneesmiddel rechtstreeks in het urethrale kanaal van de patiënt wordt geïnjecteerd. Voordat de oplossing wordt toegediend, moet de man zijn blaas legen. Per procedure wordt niet meer dan 5 ml oplossing toegediend. Basistherapie kan worden aangevuld met volksremedies zoals microklysma's, waarbij de remedie tegen prostatitis wordt gepresenteerd in de vorm van kruidenafkooksels of infusies. De microklysmatechniek is gebaseerd op een complexe temperatuurmedicinale werking. Een dergelijke behandeling moet vóór het slapengaan worden uitgevoerd, omdat na een microklysma hypothermie of overbelasting van de prostaat onaanvaardbaar is.
Farmacologische groepen geneesmiddelen voor prostatitis
De behandeling van prostatitis is altijd complex, inclusief het gebruik van geneesmiddelen uit verschillende farmacologische groepen: antibiotica, pijnstillers, α-blokkers, spierverslappers en hormoonbevattende geneesmiddelen, antivirale en ontstekingsremmende geneesmiddelen, evenals fytotherapeutische middelen, enz. Voor prostatitis van bacteriële etiologie vormen antibiotica de basis van de therapie. Behandeling met tabletantibiotica wordt meestal voorgeschreven voor bacteriële prostatitis van chronische en acute vormen en duurt ongeveer een maand. In geval van complicaties van prostatitis wordt de behandeling uitgevoerd door middel van injectie van medicijnen. Als de veroorzaker van de infectie niet kan worden geïdentificeerd, wordt een combinatietherapie met antibiotica uitgevoerd.
Pijnstillers verlichten het beloop van prostatitis aanzienlijk, maar ze moeten worden ingenomen zoals voorgeschreven, omdat ongecontroleerd gebruik van analgetica het optreden van zeer ongewenste bijwerkingen kan veroorzaken. Het gebruik van α-blokkers is te wijten aan het ontspannende effect van deze medicijnen op de spieren en de nek van de blaas, waardoor de pijn die gepaard gaat met plassen aanzienlijk vermindert. Maar dergelijke medicijnen veroorzaken bijwerkingen zoals hypotensie of hoofdpijn. Soortgelijke medicijnen worden voorgeschreven voor chronische prostatitis van niet-bacteriële etiologie.
Vaak moet het lichaam van een man met prostatitis de immuunafweer herstellen en versterken, wat wordt geholpen door medicijnen uit de groep van immunomodulatoren, waaronder interferonen en andere medicijnen.
Spierverslappers die de tonus van de spieren in het perineum verminderen, worden ook gebruikt bij de behandeling van prostatitis. Het gebruik van dergelijke medicijnen is te wijten aan het feit dat het de spanning van deze spieren is die een gevoel van ongemak en pijn veroorzaakt. Het gebruik van geneesmiddelen die hormonen bevatten bij de behandeling wordt bepaald door de noodzaak om de testosteronniveaus te verlagen, die de groei van de prostaat veroorzaken. Als gevolg van hormonale therapie neemt de intensiteit van het ontstekingsproces af en worden de hormonale niveaus genormaliseerd. Soms worden als aanvullende behandeling voor prostatitis kruidenpreparaten gebruikt om zwelling, ontsteking en pijn te elimineren. Producten op basis van plantaardige componenten worden vaak gebruikt bij de behandeling van chronische vormen van prostaatontsteking.
In geval van prostatitis met een virale etiologie is het gebruik van antivirale middelen geïndiceerd. De therapie wordt vaak aangevuld met niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen. De werking van dergelijke medicijnen is gericht op het elimineren van pijn, zwelling en hoge koorts die gepaard gaan met ontstekingsprocessen in de prostaat. Vooral zetpillen die ontstekingsremmende niet-steroïde stoffen bevatten, zijn bijzonder effectief. Medicamenteuze therapie omvat vaak het gebruik van medicijnen die de bloedtoevoer naar de prostaat verbeteren.
Er zijn veel effectieve medicijnen voor de behandeling van ontstekingen in de prostaatklier, maar deze kunnen niet onafhankelijk worden voorgeschreven, zelfs als er helemaal geen contra-indicaties zijn.